امروز که

هم "دارمت" هم "ندارمت" فهمیدم

"دار و ندار" یعنی تو...

💕بعضیها عجیب خوبند...

با یک اتفاق می آیند و می نشینند ته ته دلت
و با هر بهانه و تلخی و اخم و تخم و  هزار دلیل دیگر
از دلت نمیروند!
خوب میخندند
خوب گوش میکنند
اصلا انگار آمده اند که مایه دلگرمیت باشند..
حتی اگر نباشند
رد پایشان روی دلت میماند تا تمام عمر!
عشق میورزند!
حتی متلکهایشان به جانت مینشیند...
بعضی ها عجیب خوبند...
یادشان که می افتی روحت جانی دوباره میگیرد!
یادشان که می افتی بی اراده لبخند به لبانت مینشیند!

بعضی ها را کم میبینی و حتی اگر نبینی باز باتو هستند
بعضی ها عجیب می آیند و
عجیب تر آنکه دیگر نمیروند!
حتی وقتی که از کنارت رفته اند!
میمانند
لبخندشان...
تصویرشان...
صدایشان...
حرفهایشان...
همه را پیشت امانت میگذارند!
و تو میمانی و یاد و آرزوی دیدار دوباره آنها...
#بعضیها_عجیب_خوبند!

دود می خیزد ز خلوتگاه من
کس خبر کی یابد از ویرانه ام ؟
با درون سوخته دارم سخن
کی به پایان می رسد افسانه ام ؟...

با این همه بهار
که تو
در گام هایت داری
به گاه آمدنت
من و درخت  که هیچ
کلاغ روی شاخه هم
 شکوفه می دهد...

#فاطمه_فرزانه

دیدمت لرزید دستم ، چادر اُفتاد از سرم
یک نفر پرسید:خوبی؟!گفتم:اکنون بهترم !

زیر لب با اخم گفتی:چادرت را جمع کن
خنده رو،آهسته تر گفتم:اطاعت سرورم

عاشق این غیرت و مردانگی هایت شدم
عشق پاکت مردِ با احساسِ من! شد باورم

عشقِ تو رنگین کمان پاشیده بر دنیایِ من
هم تو عشقِ اولم هستی،هم عشقِ آ خرم

هرچه در انکار کوشیدم نشد؛ناممکن است!
آخرش هم عشقِ من!فهمید گویا مادرم

کرده شاعر دختری مغرور را چشمت عزیز
تا نگاهم باز کردی،چادر افتاد از سرم!

#طاهره_آباذری

شاعر من شاعر دیر آشنا 
نغمه هایت با دل من آشناست 
چنگ در گیسوی افشانم بزن 
قلب من دیوانه مهر و وفاست 
عشق من افسانه هر محفلی ست 
بی خبر هستی از این دیوانگی 
اه اگر دستم به دامانت رسد 
داد دل گیرم از این بیگانگی 
شاعر من بر دو چشمم خیره شو 
خیره شو بر این دو چشم پر شرر
تا گشایی پرده های راز را 
خیره شو ای شاعر من خیره تر

#فروغ_فرخزاد

عشق قصه‌ای بود که مادر بزرگ

شب‌های زمستان برایم می‌بافت:

یکی از روو، دوتا از زیر،...

بالاپوشی که هیچ‌گاه گرمم نکرد!

رضا کاظمی

💎در دهکده ای کوچک مردی زندگی می کرد که به ابله بودن اشتهار داشت و ابله هم بود. تمام آبادی مسخره اش می کردند. ابلهی تمام عیار بود و مردم کلی با او تفریح می کردند.ولی او از بلاهت خود خسته شد. بنابر این از مرد عاقلی راه چاره را پرسید. 
مرد عاقل گفت: 
- مساله ای نیست! ساده است. وقتی کسی از کسی تعریف کرد تو انکار کن. 
اگر کسی ادعا می کند که " این آدم مقدس است " فوری بگو " نه ! خوب می دانم که گناهکار است " اگر کسی بگوید " این کتابی معتبر است " فوری بگو " من خوانده و مطالعه کرده ام " نگران نباش که آن را خوانده یا نخوانده ای راحت بگو " مزخرف است!" 
اگر کسی بگوید این نقاشی یک اثر هنری بزرگ است " راحت بگو " این هم شد هنر؟ چیزی نیست مگر کرباس و رنگ. یک بچه هم می تواند آن را بکشد". انتقاد کن انکار کن دلیل بخواه و پس از هفت روز به دیدنم بیا.
بعد از هفت روز آبادی به این نتیجه رسید که این شخص نابغه است : " ما خبر از استعدادهای او نداشتیم و اینکه او در هر موردی اینقدر نبوغ دارد. نقاشی را نشان او می دهی و او خطاها را به شما نشان می دهد. کتابهای معتبر را نشان او می دهی و او اشتباهات و خطا ها را گوشزد می کند. جه مغز نقاد شگرفی! چه تحلیل گر و نابغه بزرگی! " 
پس از هفت روز پیش مرد عاقل رفت و گفت: 
- دیگر احتیاج به صلاح و مصلحت تو ندارم. تو آدم ابلهی هستی! 
تمام آبادی به این آدم فرزانه معتقد بودند و همه می گفتند:" چون نابغه ما مدعی است این مرد آدمی ابله است پس حتماً او باید ابله باشد.

#ابله_وفرزانه

به موهایت سنجاق بزن

باد 

تحمل این همه پریشانی را ندارد

من به باد سوء ظن دارم

به تو که می رسد

نسیم می شود...

#وفا

چشم من چشمه ی زاینده ی اشک

گونه ام بستر رود

کاشکی همچو حبابی بر اب

در نگاه تو رها میشدم از بودو نبود

حمید مصدق