شعرم را فراغت

بختت را

که سپید کند!!!

کیانوش جعفری فرد

چند موی بلند

روی بالشم جا مانده است

درست مثل

چند ترکش

در بدن

یک سرباز.

محمد صادق یار حمیدی

در شعرهای کوتاهم

چه می کنی

بالا بلندِ من؟!

حمید امجدی

از این تلخ تر که من

شراب کهنه ای باشم

پشت تنهایی رف؟

از این تلخ تر که سرنکشی

حتی جرعه ای از مرا؟

من این کهنگی تلخ بی تو را چه کنم؟

کامران رسول زاده

منطقِ پاییز

مثل بی منطقیِ زنی ست

که وقتی دارد از زندگی مردی می رود

موهایش را رنگ می کند.

کامران رسول زاده

دوستت دارم

و عشق تو از نامم می تراود

مثل شیره ی تک درختی مجروح

در حیاط زیارتگاهی!!!

شمس لنگرودی

گرم است هوا

یکی برای یکی

می گرید!!!

سیروس نوذری

گورها

        همه پنهان

زیر علف های بلند بهاری!!!

سیروس نوذری

" به من اشاره می کند،

مردی که انگشت اشاره اش را بریده ام"

نیلوفر ناظری

آخرین انسان روی زمین تنها در اتاقش نشسته بود

که ناگهان در زدند!!!

ناشناس