«نیمی از نگرانی ها و اضطراب های ما مربوط به نظر دیگران است... ما باید این خار را از بدن خود بیرون بکشیم».
نظر دیگران تصوری خام یا یک وهم است که هر لحظه می‌تواند تغییر کند.
نظر دیگران به نخی بند است و ما را برده آنان می کند. برده نظراتشان و بدتر، برده آنچه وانمود می کنند به نظرشان می رسد.
درمان شوپنهاور
#اروین_د_یالوم
هوس سیگار کردم. ابلهانه بود سیگار نمی‌کشیدم. بله اما حالا دلم می‌خواست، زندگی همین است... ارادهٔ راسختان را در ترک سیگار تحسین می‌کنید و بعد یک صبح سرد زمستان تصمیم میگیرید چهار کیلومتر پیاده بروید تا یک پاکت سیگار بخرید.
#من او را دوست داشتم
#آنا گاوالدا
#ترجمه الهام دارچینیان
ترس مهمترین ویژگی ماست که حاصلش ریاکاری در جامعه است .
ترس از سنت ، ترس از حکومت ، ترس از خانواده ، ترس از پلیس ، ترس از دین و ترس از تغییر که هراسناک‌ترین ترس ما است !!
اکثر مردم دوست دارند با آدم‌هایی که هم قد و اندازهٔ خودشان باشند دوست شوند، چون این طوری گرد‌نشان اذیت نمی‌شود.
البته اگر بحث عشق و عاشقی در میان باشد موضوع فرق می‌کند چون در آن حالت، تفاوت سایز خیلی هم به نظر طرفین جذاب می‌رسد. معنی‌اش این است: من همه جوره با تو کنار می‌آیم.
مارکو: از بوسه من خوشت نیومد؟
ورونیکا: کاش گناه نبود تا کاملا لذت می بردم ...
مارکو: ما گناه می کنیم تا خدا بخشنده بمونه
«در پایان همه‌ی این چیزها انسان می‌بیند
که در بدترین بدبختی‌ها نیز هیچ‌کس واقعاً
نمی‌تواند به فکر کس دیگر باشد، زیرا واقعاً
در فکر کسی بودن عبارت است از این که
دقیقه به دقیقه در اندیشه‌ی او باشیم و
هیچ چیزی نتواند ما را از این اندیشه
منصرف سازد؛ نه توجه به خانه و زندگی،
نه مگسی که می‌پرد، نه غذاها و نه
خارش. اما همیشه مگس‌ها و خارش‌ها
وجود دارد. این است که زیستن دشوار
است.»
آلبر کامو
شبی قتلی زیر پنجره اتاق من رخ داد، به صدای نعره ای از خواب پریدم و چون از پنجره نگاه کردم مردی را دیدم که روی سنگفرش خیابان افتاده است. آدمکشان را که سه نفر بودند در حال فرار دیدم. من با چند نفر از ساکنین هتل بیرون دویدم تا بلکه به داد آن شخص برسیم اما وی مرده و جمجمه اش شکسته شده بود. رنگ خون این مرد را هنوز به یاد دارم صاف چون رنگ شراب.
شب بعد چون از سر کار به خانه آمدم جنازه مقتول هنوز در جای خود بود و میگفتند که بچه مدرسه ای ها از کیلومترها دورتر به تماشایش آمده بودند.
اما آنچه همواره وجدان مرا آزار میدهد و از خودم شرمنده میسازد این است که سه دقیقه پس از مشاهده این منظره دوباره به خواب سنگینی فرو رفتم! بیشتر ساکنین خیابان نیز مثل من بودند...
ما همینقدر که دیدیم آن مرد کارش ساخته شده است به رختخواب برگشتیم، ما همه کارگر بودیم و چگونه میتوانستیم خواب را فدای اقدامی درباره این جنایت بکنیم؟ کار در هتل ارزش واقعی خواب را به من فهماند. همانطور که با گرسنگی ارزش خوراک را درک کرده بودم. خواب دیگر یک نیاز جسمانی نبود. بلکه چیزی بود شهوانی! یک عیاشی بود نه استراحت و خستگی به در کردن...
#جورج_اورول
#آس_و_پاس_در_پاریس_و_لندن
