به تو وابسته ام مانند سربازی به سربندش

تو معروفی به دل بردن ، مونالیزا به لبخندش

به تو تقدیم کردم از همان اول ، دلت را زد

بهار شعرهایم را بپرس تز آرزومندش

تو تا وقتی مرا سر بار می بینی ؟ نمی بینی

درخت میوه را سرشار خواهد مرد پیوندش

هنر ، راه آمدن با مردمان دست و پا گیر است

همیشه کفش ، تقدیرش گره خوردست با بندش

چه حالی داشتم با رفتنت ؟ سر بسته می گویم

شبیه حال مردی لحظه ی اعدام فرزندش